Objavljen prvi roman Nikšićanina Vuka Pekovića

„Antagonista sa poremećajima ličnosti koji ga odvlače u nokturne i zamršene krajeve njegovog uma. Prognan od strane sopstvenog bića bori se da ostane tu gdje mu je i mjesto. Čini zloglasna dijela kako bi njegov identitet ostao skriven. Čini da bude zaboravljen, da on zaboravi ko je zapravo stvorenje iz realnosti koje ga je istjeralo iz sopstvene svijesti. Priča započinje i odvija se dalje tako što antagonista posredno počini prvo ubistvo. Nakon njega slijedi gradacijski lanac koji će samim tim da razvuče zapetljane konce u naraciji“, ovako autor definiše radnju knjige koja je objavljena pod okriljem izdavačke kuće “Nova poetika” iz Beograda. Knjiga uskoro stiže u Crnu Goru i biće dostupna za narudžbine.

Dok kreira definiše svoj entitet kao Vogek, a na pitanje koliko Vogek i Vuk Peković imaju sličnog autor odgovara:

„Vuk je Vogek i Vogek je Vuk. Vogek je dio moje ličnosti koji se predstavlja kao umjetnički entitet“.

Za sebe kaže da se uvijek osvrtao ka ljudskoj duši i njenim vapajima, ali i da je veliki uticaj na njega ostavila naučna literatura psihologije.

„Orijentisan sam na disekciju ljudskih nagona i njihovoj lakomoj prirodi“, objašnjava Peković.

Pisanje jedina sigurna tačka u svakidašnjim dilemama

Na pitanje da li je neko sugerisao da piše i objavljuje, ili je to shvatio kao potrebu, dvadesetjednogodišnji autor odgovara:

„Proces pisanja sam prošao sam, nije bilo nikakvih instanci sa strane. Kao neko ko prolazi kroz dosta preispitivanja sopstva smatram da je pisanje jedina sigurna tačka u mojim svakidašnjim dilemama“, ukazuje autor.

Peković je student druge godine Fakulteta vizuelnih umjetnosti na univerzitetu Mediteran u Podgorici. Bavi se pisanjem proze i poezije, fotografijom, video produkcijom, a polako se dotiče i slikarstva. Jedan je od članova „Tavan“ produkcije koja se bavi umjetničkim angažmanima u lokalnoj zajednici i šire. Na pitanje koja mu je umjetnost najdraža kratko odgovara:

„Mogu reći da je drama jedan od mojih omiljenih medijuma“, pricizira Peković.

Šta je život, šta je stvarnost, a šta uobrazilja?

Marija Miloradović u recenziji knjige „Um“ zapisala je: „Da li um vara ili mu se može verovati? Ignav, Odium i Ramora – vlasnici su tuđih života i kreatori igre. Jedne igre mučne za ljude koji su u obliku ljuštura, prepušteni njihovim odlukama i maštama. Jedna po jedna ljuštura odlazi, na bolan način.Gde je granica za mučitelje, dokle ljudski um seže i gde prestaje biti ljudski, a pretvara se u monstruozni? Napetost pomešana sa strahom i prkosom vidljiva je u svakoj sceni. Pa onda, nakon tame – svetlost. Aleksandar se budi iz kome, a um vraća slike nesreće, roditelja, bola…“

Miloradović navodi da se mnogo odlika moderne književnosti može naći u djelu „Um”.

„Bežanje od stvarnosti, subjektivno i iracionalno posmatranje sveta, uznemiren i klonuo duh… Elementi duhovnog klonuća, poroci, grehovi, nemoralnost podsećaju na dekadenciju. Specifičnost nalazimo u svojevrsnom lirskom oblikovanju rečenica u proznom delu, nasuprot svim potresnim scenama, što delu daje dodatni kontrast. Moralne dileme, protivrečnosti, nada pa oduzimanje iste, sebičnost pomešan sa strahom, individualni i unutrašnji sukobi – prepliću se iz stranice u stranicu, navodeći nas da se pitamo, ljutimo, osuđujemo…  A na kraju, ostaje pitanje: šta je život, šta je stvarnost, a šta uobrazilja?“, zapisala je Miloradović.