Prije 81 godinu poginuo je Milisav Đurović, narodni heroj i komandant Osme crnogorske brigade

Prije 81 godinu, 17. oktobra 1944. godine, u borbama za oslobođenje Beograda poginuo je Milisav Miśa Đurović, komandant Četvrtog bataljona Osme crnogorske brigade i narodni heroj Jugoslavije.

Njegovo ime ostalo je trajno upisano u istoriju borbe za slobodu, kao simbol hrabrosti, odanosti i žrtve za domovinu.

Milisav Đurović rođen je 12. novembra 1912. godine. (u nekim izvorima 1911. prim. aut) u selu Zagrad, u Župi nikšićkoj. Rano je ostao bez oca Mima, ranjenog na Skadru, koji je ubrzo preminuo. Odgajala ga je majka Pejka, uz pomoć rođaka. Odrastao je u skromnim i teškim uslovima, baveći se poljoprivredom i seoskim poslovima. Osnovnu školu završio je u rodnom mjestu, a zatim radio kao fizički radnik u

Kolašinu, Kosovskoj Mitrovici i Vojvodini. Vojni rok služio je u Trogiru (Hrvatska), gdje je stekao dragocjeno znanje o rukovanju oružjem i vođenju jedinica.

Učešće u ustanku

Član KPJ od 1939. Kapitulacija Kraljevine Jugoslavije 1941. godine zatekla ga je na frontu prema Albaniji. Po povratku u rodni kraj Zagrad odmah se priključio Trinaestojulskom ustanku. U ljeto iste godine učestvovao je u napadu na žandarmerijsku stanicu u Miolju Polju (Župa), a tokom jeseni i u borbama oko Nikšića, gdje je pokazao izuzetnu hrabrost. U napadu na Pljevlja, 3. decembra 1941. bio je ranjen, ali se ubrzo vratio na front.

Nakon oporavka borio se u sastavu Župskog bataljona, a od marta 1942. postaje borac Udarnog nikšićkog bataljona. U borbama kod Kolašina istakao se kada je s malom grupom boraca jurišem zauzeo most na rijeci Sjeverici, omogućivši prolaz svom bataljonu. Svojom odlučnošću i hrabrošću posebno se istakao i u borbama protiv četnika na Štavnju.

Tokom proboja Pete crnogorske brigade od Vrbnice do Prozora, u julu i avgustu 1942. Đurović se pokazao kao jedan od najhrabrijih i najizdržljivijih boraca. Učestvovao je u teškim borbama na Zelengori, Treskavici, Igmanu i Zabrđu, kao i u čuvenim bitkama na Neretvi i Sutjesci, gdje je neprekidno pokazivao vojničku vještinu i nepokolebljivost.

Krajem 1943. završio je oficirski kurs u Kolašinu među najboljima, nakon čega postaje komandant Četvrtog bataljona Osme udarne (crnogorske) brigade. Sa svojom jedinicom učestvovao je u borbama u Crnoj Gori, Sandžaku i Srbiji, sve do završnih operacija za oslobođenje Beograda.

Tokom posljednjih borbi za oslobođenje Beograda, 17. oktobra 1944. godine, Milisav Đurović bio je na prvim linijama fronta. Tog dana je poginuo, a kuća njegovog oca, Mima Perišina, ostala vječno zatvorena, ali proslavljena.

Komandant ispraćen cvijećem

Njegovu pogibiju zabilježio je saborac Pero Perović, borac Osme crnogorske brigade u knjizi Zbornik sjećanja – Osma crnogorska NOU brigada.

„Još od svanuća 17. oktobra peo se na visoke zgrade na uglu Kosovske, iznad raskrsnice, da osmotri dejstvo neprijatelja i raspored zgrada i ulica. Silazio je brzo, vraćao se u štab na kratke konsultacije, pa opet odlazio na teren.

Uspio je da dođe i do 2. čete koja se, iz zauzete škole ,,Kralj

Aleksandar“ (Dečanska 6), probijala ka palati ,,Albanija“, da bi sa prve linije procijenio dejstvo neprijatelja i podstakao borce na dalje prodiranje.

Posljednji put, nešto poslije 11 časova, izašao je na ugao Kosovske i Dečanske ulice. Njemački snajperista nije propustio priliku – ranjen je u čelo i pao.

Građani iz okolnih ulica donosili su zavoje i cvijeće. Kada smo ga iznijeli, položili smo ga na nosila i okitili cvijećem iz saksija. Tako smo ispratili našeg komandanta.“

Ime Milisava Đurovića čuva se u arhivima, knjigama i kolektivnom pamćenju naroda. Njegovo ime nosi i ulica na Voždovcu u Beogradu – Ulica Milisava Đurovića, nazvana 1989. godine, kao trajni podsjetnik na borca koji je poginuo za slobodu.

Porodica Đurović (Zagrad) dala je više učesnika Narodnooslobodilačke borbe. Među njima je i njegova sestra Darinka (Dara) Đurović Mrvaljević, bolničarka i nosilac Partizanske spomenice, kao i bliski rođaci Milinko Đurović, narodni heroj i Dimitrije Đurović, nosilac Partizanske spomenice.

On je jedan od mnogih Crnogoraca koji su za ideal slobodne i zajedničke Jugoslavije dali život. Njihova hrabrost, nepokolebljivost i spremnost na najveće žrtve ostavili su neizbrisiv trag u istoriji i kolektivnoj svijesti naroda.

Iako je poginuo u završnim borbama za oslobođenje Beograda, samo nekoliko dana prije konačne pobjede, Milisav Đurović nije tražio zaklon ni od sebe, ni od neprijatelja. Mogao je da se povuče, ali je ostao na prvoj liniji do samog kraja, sa svojom herojskom sudbinom.

Borci poput Đurovića nijesu se borili samo za svoj zavičaj, već za ideju jedinstva, bratstva i slobode koja je nadilazila sve granice, pokazujući da su Crnogorci uvijek bili odani višim vrijednostima i spremni da život polože za ideale koji ih čine vječnim. To je ta crnogorska uzvišenost, duh prkosa i dostojanstva.

Njihova žrtva i danas živi u svakom kamenu naše zemlje, u svakom srcu koje nosi ponos crnogorskog imena i ne zaboravlja da je sloboda plaćena hrabrošću predaka.

Za izuzetnu hrabrost i žrtvu, Milisav Đurović proglašen je narodnim herojem u decembru 1951. godine. Sahranjen je na Groblju oslobodilaca Beograda, među saborcima koji su život dali za slobodu.