Marko Sredanović, član šahovske sekcije OŠ „Olga Golović“: Šah razvija „vijuge“

Pored šaha, Marko trenira vaterpolo i član je glumačke sekcije u „Zahumlju“. Sa Markom smo razgovarali o njegovoj ljubavi prema šahu, takmičenjima, ali i o tome šta bi poručio vršnjacima.

Odakle ljubav prema šahu? 

Kada sam imao tri godine đed me zainteresovao za šah. Naučio me kako da igram šah, jer niko nije htio da s njim igra. Ljubav prema šahu dodatno sam razvio u petom razredu na šahovskoj sekciji kod nastavnika Momčila Pekića.

Koliko dugo treniraš šah? 

Ovo mi je druga godina i moram priznati da mi je veoma lijepo ovdje.

Koje je prvo takmičenje na kome si učestvovao? 

Učestvovao sam na velikom broju takmičenja, a prvo je bilo državno takmičenje na Cetinju. To je najbitnije takmičenje svima nama. Za njega se najviše pripremamo jer od plasmana na tom takmičenju zavisi da li ćemo učestvovati na svjetskom ili evropskom prvenstvu, što je veliko iskustvo i velika stvar.

Da li je bitno učestvovati ili i pobijediti?

Meni je iskreno najbitnije da dospijem do evropskog ili svjetskog takmičenja, kako bih uspio da zauzmem tu neku poziciju i igrao protiv jačih igrača od mene.

Šta bi poručio vršnjacima? 

Mi smo digitalna generacija s telefonima, internetom i kompjuterima. Poručujem vršnjacima da malo odemo iz tog digitalnog svijeta i da zaigramo šah jer je to stara igra koja razvija „vijuge“ i mozak.

Maja Božović

 OŠ „Olga Golović“

Ovaj tekst je nastao u sklopu projekta “Školske radionice”, koji finansira Ministartvo kulture i medija.